می پسنـدم0
اندازه متن12
سلامت جنسی و توانایی ابراز آن، حتی در مواجهه با چالش‌های جسمی، نقشی حیاتی در حفظ کیفیت زندگی ایفا میکند. با این حال، برخی شرایط پزشکی مانند دیابت می‌توانند جنبه‌های متعددی از سلامت جنسی را تحت تأثیر قرار دهند. مشکلات مربوط به عملکرد و رضایت جنسی گاهی اوقات نشان‌دهنده سایر مسائل پنهان سلامتی هستند که نیاز به توجه دارند.
این مقاله به بررسی دقیق چگونگی تأثیر دیابت بر سلامت جنسی می‌پردازد و راهکارهای عملی برای مدیریت این چالش‌ها ارائه میدهد. هدف نایس طب ارائه اطلاعاتی دقیق و معتبر است تا شما، چه مرد باشید و چه زن، بتوانید درک جامع‌تری از چالش‌های احتمالی کسب کرده و گام‌های مؤثری برای بهبود وضعیت خود بردارید.
خلاصه مقاله را در این پادکست گوش کنید!
بر اساس گزارش‌های معتبر، از هر سه نفر مبتلا به دیابت، یک نفر نوعی مشکل جنسی را تجربه میکند. افراد مبتلا به دیابت ممکن است با کاهش میل جنسی، انزال خشک، اختلال نعوظ و کاهش برانگیختگی مواجه شوند.
مشکلات جنسی می‌توانند بسیار ناراحت‌کننده باشند و منجر به اضطراب شوند. ممکن است در چنین شرایطی، کناره‌گیری از ابراز جنسی آسان‌تر از یافتن راه‌های مقابله یا سازگاری به نظر برسد. اما باید دانست که مدیریت دیابت و کنترل دقیق سطح قند خون، کلید اصلی بازگرداندن زندگی جنسی به مسیر مطلوب است. علاوه بر این، برخی تغییرات در سبک زندگی و استفاده از داروهای مناسب نیز می‌توانند به شما در حفظ یک زندگی جنسی فعال و رضایت‌بخش کمک کنند.
شایعترین مشکل سلامت جنسی گزارش شده در مردان مبتلا به دیابت، اختلال نعوظ (ED) است. مردان مبتلا به دیابت ۳.۵ برابر بیشتر از مردانی که دیابت ندارند، در معرض خطر ابتلا به ED قرار دارند. در برخی موارد، حتی دیابت برای اولین بار زمانی تشخیص داده میشود که فرد برای درمان ED به پزشک مراجعه کرده است.
محققان بر این باورند که قند خون بالا (هایپرگلیسمی) مزمن، عامل اصلی بسیاری از مشکلات جنسی است که افراد دیابتی با آن روبرو هستند. بنابراین، اولین و مهمترین گام برای حل این مشکلات، بهبود کنترل قند خون است. اختلال نعوظ در مردان دیابتی ممکن است ناشی از اثرات مخرب سطح بالای گلوکز بر اعصاب، عضلات یا ساختارهای عروقی باشد.
دلایل دقیق اختلال نعوظ در دیابت شامل موارد زیر است:
آسیب عروقی : مدیریت ضعیف دیابت در طول زمان میتواند به رگهای خونی آسیب برساند. این آسیب به سیستم عروقی، جریان خون را کاهش میدهد. اگر رگهای خونی به درستی کار نکنند یا شریانی مسدود شده باشد، خون کافی به آلت تناسلی نمی‌رسد و دستیابی به نعوظ را دشوار میکند.
آسیب عصبی (نوروپاتی دیابتی) : نوروپاتی دیابتی نوعی آسیب عصبی است که میتواند باعث بی‌حسی، درد یا فقدان حس شود. گاهی اوقات، این آسیب میتواند دستگاه تناسلی را تحت تأثیر قرار دهد و منجر به کاهش برانگیختگی جنسی و کاهش تحریک یا حس شود. آسیب عصبی همچنین در فرآیند ایجاد نعوظ نقش دارد. اگر مغز به درستی با اعصاب دستگاه تناسلی ارتباط برقرار نکند، بدن ممکن است نتواند خون را به آنجا برساند و توانایی مرد برای نعوظ را مختل کند. توانایی حفظ نعوظ نیز ممکن است تحت تأثیر قرار گیرد، زیرا مغز باید با اعصاب ارتباط برقرار کند تا خون را در آلت تناسلی نگه دارد.
سطح پایین تستوسترون : افراد مبتلا به دیابت ممکن است سطح تستوسترون پایین‌تری داشته باشند که با کاهش میل جنسی و ED مرتبط است. مطالعات نشان داده‌اند که مردان مبتلا به دیابت، به ویژه آن‌هایی که دیابت نوع ۲ دارند یا اضافه وزن دارند (یا هر دو)، حدود دو برابر همتایان خود که بیماری ندارند، در معرض خطر پایین بودن تستوسترون هستند.
سایر عوامل خطر : عوامل خطر شایع دیگری که همراه با دیابت وجود دارند نیز ممکن است به ED کمک کنند، از جمله:
دیابت همچنین ممکن است باعث اختلال در انزال در افراد مبتلا به دیابت شود. این اختلالات شامل موارد زیر است:
مشکلات انزال ممکن است ناشی از عملکرد نادرست عضلات اسفنکتر داخلی باشد. این عضلات مسئول باز و بسته کردن مجراها در بدن هستند. سطح بالای مزمن گلوکز میتواند منجر به آسیب عصبی به عضلات اسفنکتر شود.
تحقیقات کمتری به بررسی اثرات دیابت بر سلامت جنسی در زنان پرداخته‌اند، اما کارشناسان پیشنهاد می‌کنند که این بیماری ممکن است باعث ایجاد مشکلات متعددی شود:
یک مطالعه کوچک در سال ۲۰۲۲ نشان داد که زنان مبتلا به دیابت نوع ۱ تقریباً دو برابر بیشتر از افراد مبتلا به دیابت نوع ۲ با مشکلات جنسی روبرو بودند.
مشابه مردان، زنان مبتلا به دیابت نیز ممکن است به دلیل آسیب عصبی یا عروقی، مشکلات جریان خون را تجربه کنند. عوارض دیابت ممکن است حرکت خون به واژن و کلیتوریس را دشوار کند. سیستم عصبی عروقی برای برانگیختگی و ارگاسم ضروری است. اگر اعصاب کوچک به درستی کار نکنند، ممکن است مشکلات حسی ایجاد شود. برای اینکه کلیتوریس تورم لازم برای ارگاسم را داشته باشد، نیاز به جریان خون و حس دارد.
عدم تعادل هورمونی نیز ممکن است مقصر باشد. برخی دانشمندان که چرخه تخمک‌گذاری زنان را مطالعه می‌کنند، فرضیه می‌دهند که عدم تعادل هورمونی، و نه فقط تستوسترون، ممکن است عامل کاهش برانگیختگی و ارگاسم در زنان باشد، اما تحقیقات بیشتری در این زمینه نیاز است.
رابطه جنسی باید برای شما و شریک زندگیتان لذت‌بخش باشد، بنابراین درد نشان‌دهنده وجود یک مشکل است. حتی اگر خجالتی هستید، مهم است که مسائل مربوط به درد در حین رابطه جنسی را با پزشک خود در میان بگذارید.
درد در مردان: مردان مبتلا به دیابت در معرض خطر افزایش یافته برای ابتلا به بیماری پیرونی (Peyronie’s disease) هستند. این وضعیتی است که در آن بافت اسکار داخل آلت تناسلی باعث نعوظ خمیده و دردناک میشود. در بیماری پیرونی، خمیدگی یا انحنا قابل توجه است و میتواند رابطه جنسی و دستیابی یا حفظ نعوظ را دشوار و دردناک کند.
درد در زنان: رابطه جنسی با روانکاری بسیار کم میتواند باعث درد در زنان شود. خشکی واژن یکی از دلایل اصلی درد در حین رابطه جنسی برای زنان مبتلا به دیابت است و روانکاری بهتر راه‌حل آن است. زنان مبتلا به دیابت همچنین در معرض خطر بیشتری برای عفونت‌های دستگاه ادراری (UTIs) و عفونت‌های مخمری واژن هستند که به نوبه خود ممکن است منجر به درد در حین رابطه جنسی شود.
خبر خوب این است که مشکلات جنسی مرتبط با دیابت قابل مدیریت هستند. گام‌های متعددی وجود دارد که می‌توانید برای بهبود وضعیت خود بردارید:
این اولین و مهمترین گام است. پیروی از برنامه درمانی دیابت و مدیریت سطح قند خون، کلید بازگرداندن زندگی جنسی شما به مسیر درست است. حتی اگر عوارض خیلی شدید باشند که فقط با مدیریت بهتر دیابت بهبود نیابند، حفظ سطح قند خون در محدوده هدف میتواند به جلوگیری از آسیب بیشتر کمک کند.
تغییرات سبک زندگی و در صورت لزوم، استفاده از داروها می‌توانند به شما در حفظ یک زندگی جنسی فعال کمک کنند. انجمن دیابت آمریکا توصیه میکند که نکات سبک زندگی زیر را برای مدیریت مشکلات جنسی مرتبط با دیابت امتحان کنید:
درمان های دارویی و پزشکی دقیق اختلال نعوظ در دیابت شامل موارد زیر است:
پزشک ممکن است دارویی متفاوت را برای جلوگیری از عوارض جانبی جنسی تجویز کند یا درمان‌هایی را برای اختلالات جنسی خاص، مانند ED، توصیه کند. گزینههای درمانی متعددی برای ED وجود دارد، از جمله مهارکنندههای PDE5، مانند ویاگرا و سیالیس، که جریان خون را بهبود میبخشند. همچنین تزریقات یا ژلهای تستوسترون (اگر سطح تستوسترون پایین باشد)، داروهای تزریقی یا شیاف، حلقههای انقباضی که در پایه آلت تناسلی قرار می‌گیرند، پمپهای واکیوم که خون را به آلت تناسلی می‌کشند، آستینهای حمایتی که آلت تناسلی را در حین رابطه جنسی در جای خود نگه می‌دارند و ایمپلنتهای آلت تناسلی وجود دارند. مهم است که با پزشک خود صحبت کنید تا ببینید کدام گزینه برای شما مناسب است.
استفاده از روان‌کننده‌ها میتواند به مدیریت خشکی واژن کمک کند. برای زنانی که خشکی واژن آنها عارضه جانبی یائسگی است، درمان با استروژن تجویزی، موجود در قرص، پچ یا کرم واژینال، میتواند به بهبود وضعیت کمک کند.
هورمون درمانی جایگزین (HRT) و تستوسترون درمانی جایگزین (TRT) ممکن است به مدیریت کاهش میل جنسی و ED کمک کنند. (توجه: درمان تستوسترون برای زنان هنوز به اندازه کافی مورد مطالعه قرار نگرفته است).
مشکلات سلامت روانی مانند افسردگی، اضطراب، استرس و عزت نفس پایین می‌توانند بر سلامت جنسی شما تأثیر بگذارند. یک متخصص سلامت روان یا مشاور میتواند کمک‌کننده باشد. مشاور همچنین میتواند به شما و شریک زندگیتان در حل تنش‌های ناشی از اختلال عملکرد جنسی کمک کند. ممکن است به دلیل مسائل مربوط به بدن یا استرس، برای رسیدن به برانگیختگی یا ارگاسم مشکل داشته باشید.
ارتباط باز و صادقانه بین شرکا در مورد هرگونه مسائل جنسی بسیار مهم است. عدم ارتباط میتواند به جنبه جنسی و صمیمانه یک رابطه آسیب برساند. اگر در مورد سلامت جنسی و دیابت خود احساسات منفی را تجربه می‌کنید، ممکن است اجتناب از بحث در مورد مسئله آسان‌تر از جستجوی راه‌حل به نظر برسد. با این حال، باز بودن و صحبت با دیگران میتواند به شما کمک کند احساسات منفی را رها کنید و یک برنامه مدیریت مشترک ایجاد کنید.
مسائل مربوط به سلامت جنسی را حتماً با یک متخصص مراقبت‌های بهداشتی در میان بگذارید. اختلال عملکرد جنسی ممکن است نشانه‌ای از پیشرفت بیماری یا عدم اثربخشی درمان باشد. در مورد عوارض جانبی احتمالی داروها سوال کنید. پزشک شما میتواند در صورت لزوم برنامه درمانی دیابت شما را اصلاح کند.
زندگی جنسی سالم برای کیفیت زندگی شما حیاتی است. دیابت میتواند چالش‌هایی ایجاد کند، اما به معنای کناره‌گیری نیست. مدیریت دیابت و استرس، همراه با ارتباط باز با شریک زندگی و پزشک، کلید حل مشکلات جنسی مرتبط با دیابت است. پزشک میتواند برنامه درمانی شما را تنظیم کند.
صداقت با پزشک در مورد تمام نگرانی‌های سلامتی، از جمله عملکرد جنسی، ضروری است. کنترل صحیح دیابت – شامل تغذیه سالم، ورزش منظم و کاهش استرس به بهبود کلی بدن، نه فقط سلامت جنسی، کمک میکند. سلامت جنسی و سلامت عمومی ارتباط نزدیکی دارند.
به یاد داشته باشید، شما تنها نیستید؛ منابع و راهکارهایی در دسترس است. برای دسترسی و خرید محصولات جنسی زناشویی در زمینه سلامت جنسی، می‌توانید به فروشگاه آنلاین نایس طب مراجعه کنید. گفتگو با پزشک، شریک زندگی و متخصص سلامت روان، گام‌های مهمی برای بهبود سلامت جنسی شما هستند.
دیابت میتواند به چندین روش بر سلامت جنسی مردان تأثیر بگذارد. شایعترین مشکل، اختلال نعوظ (ED) است که تقریباً 3.5 برابر بیشتر در مردان دیابتی دیده میشود. این مشکل ناشی از آسیب به رگهای خونی و اعصاب آلت تناسلی به دلیل قند خون بالا است که جریان خون لازم برای نعوظ را مختل میکند. علاوه بر ED، دیابت میتواند باعث مشکلات انزال مانند انزال رتروگراد (ورود منی به مثانه به جای خروج از آلت تناسلی)، انزال زودرس و آنزال (عدم خروج منی) شود. این مشکلات انزال به دلیل آسیب عصبی به عضلات اسفنکتر داخلی که مسئول کنترل جریان منی هستند، رخ میدهد. همچنین، دیابت با سطح پایینتر تستوسترون، که بر میل جنسی و عملکرد نعوظ تأثیر میگذارد، مرتبط است.
دلایل اصلی اختلال نعوظ در مردان دیابتی شامل آسیب عروقی، آسیب عصبی (نوروپاتی دیابتی) و سطح پایین تستوسترون است. قند خون بالا به مرور زمان به رگهای خونی آسیب رسانده و جریان خون به آلت تناسلی را کاهش میدهد. نوروپاتی دیابتی باعث آسیب عصبی شده و بر حس، تحریک و توانایی مغز برای ارسال سیگنال‌های لازم برای ایجاد و حفظ نعوظ تأثیر میگذارد. سطح پایین تستوسترون نیز که در مردان دیابتی، به ویژه مبتلایان به دیابت نوع 2 و افراد دارای اضافه وزن شایع‌تر است، با کاهش میل جنسی و ED مرتبط است. سایر عوامل خطر مانند چاقی، فشار خون بالا، افسردگی، سیگار کشیدن و برخی داروها نیز می‌توانند در ED در افراد دیابتی نقش داشته باشند.
اگرچه تحقیقات کمتری در مورد تأثیر دیابت بر سلامت جنسی زنان انجام شده است، کارشناسان معتقدند این بیماری میتواند منجر به مشکلات متعددی شود. این مشکلات شامل خشکی واژن (که دو برابر بیشتر از زنان غیردیابتی شایع است و به دلیل تغییرات هورمونی یا کاهش جریان خون رخ میدهد)، کاهش میل جنسی یا پاسخ به تحریک جنسی، افزایش نرخ عفونت‌های واژن و التهاب، افزایش درد در حین رابطه جنسی و عفونت‌های مکرر دستگاه ادراری (UTIs) می‌شوند. مشابه مردان، زنان دیابتی نیز ممکن است به دلیل آسیب عصبی یا عروقی مشکلات جریان خون را تجربه کنند که بر برانگیختگی و ارگاسم تأثیر میگذارد. عدم تعادل هورمونی نیز ممکن است در کاهش میل جنسی در زنان دیابتی نقش داشته باشد.
مدیریت مشکلات سلامت جنسی مرتبط با دیابت با بهبود کنترل قند خون آغاز میشود که اولین و مهمترین گام است. علاوه بر این، تغییرات در سبک زندگی مانند ورزش منظم، رژیم غذایی سالم، حفظ وزن مناسب، ترک سیگار و محدود کردن مصرف الکل توصیه میشود. مدیریت استرس، اضطراب و سایر مشکلات سلامت روانی نیز بسیار مهم است. مشاوره با متخصصان سلامت جنسی، روانشناس یا مشاور میتواند در این زمینه کمک‌کننده باشد. همچنین، ارتباط باز و صادقانه با همسر در مورد مشکلات جنسی برای حل تنش‌ها و ایجاد یک برنامه مدیریت مشترک حیاتی است. مشورت با پزشک و مطرح کردن تمام نگرانی‌ها، از جمله عملکرد جنسی و عوارض جانبی داروها، برای تنظیم برنامه درمانی دیابت و دریافت راهکارهای مناسب ضروری است.
بهبود کنترل قند خون اولین و مهمترین گام در مدیریت مشکلات سلامت جنسی مرتبط با دیابت است. قند خون بالا عامل اصلی آسیب به رگهای خونی و اعصاب است که منجر به اختلالات جنسی میشود. مدیریت دقیق سطح قند خون میتواند به جلوگیری از آسیب بیشتر و در برخی موارد، بهبود عملکرد جنسی کمک کند. حتی اگر عوارض شدید باشند که فقط با مدیریت بهتر دیابت کاملاً برطرف نشوند، حفظ قند خون در محدوده هدف میتواند از وخیمتر شدن وضعیت جلوگیری کند.
برای اختلال نعوظ در مردان دیابتی، گزینههای درمانی متعددی وجود دارد. پزشک ممکن است داروهایی مانند مهارکنندههای PDE5 (ویاگرا و سیالیس) را تجویز کند که جریان خون را بهبود میبخشند. سایر گزینهها شامل تزریقات یا ژلهای تستوسترون (در صورت پایین بودن سطح تستوسترون)، داروهای تزریقی یا شیاف، حلقههای انقباضی، پمپهای واکیوم، آستینهای حمایتی و ایمپلنتهای آلت تناسلی هستند. مهم است که با پزشک خود در مورد مناسبترین گزینه درمانی برای شرایط فردی خود صحبت کنید.
برای مدیریت خشکی واژن مرتبط با دیابت در زنان، استفاده از روان‌کننده‌ها میتواند کمک‌کننده باشد. در زنانی که خشکی واژن آنها عارضه جانبی یائسگی است، درمان با استروژن تجویزی (به صورت قرص، پچ یا کرم واژینال) میتواند به بهبود وضعیت کمک کند. همچنین مدیریت دقیق دیابت و حفظ قند خون در محدوده هدف میتواند در بهبود کلی سلامت دستگاه تناسلی و کاهش خشکی واژن مؤثر باشد.
کلیه حقوق مادی و معنوی برای نایس طب محفوظ می باشد و هرگونه کپی برداری شامل پیگرد قانونی می باشد.
